درصد همانندجویی قابل قبول در جامعه علمی و دانشگاهی بسیار اهمیت دارد. دانشجویان، پژوهشگران و نویسندگان علمی باید به قوانین و اصول اخلاقی پژوهش پایبند باشند و از هرگونه سرقت ادبی و نقض حقوق دیگران خودداری کنند. سرقت ادبی به معنای استفاده از آثار، ایده‌ها یا نوشته‌های دیگران بدون ارجاع‌دهی مناسب است که می‌تواند به اعتبار علمی فرد و حتی مؤسسه‌ای که در آن فعالیت دارد، آسیب جدی وارد کند.
با توجه به پیچیدگی‌های روزافزون تولید محتوای علمی و افزایش دسترسی به منابع دیجیتال، تشخیص و پیشگیری از سرقت ادبی به یک ضرورت تبدیل شده است. در این راستا، نرم افزارهای پیشرفته‌ای مانند iThenticate به کمک دانشگاه‌ها و پژوهشگران آمده‌اند تا بتوانند محتوای تولید شده را از نظر اصالت و میزان مشابهت با سایر متون موجود در فضای علمی بررسی کنند.
با این حال، تشخیص میزان مجاز شباهت همیشه آسان نیست. در بخش‌هایی مثل روش‌ها یا اصطلاحات تخصصی، مقداری شباهت طبیعی است، اما اگر این شباهت زیاد باشد، ممکن است مشکل‌ساز شود. مجلات و ناشران معمولاً برای میزان شباهت قابل قبول، حد مشخصی تعیین می‌کنند که بسته به رشته، استانداردهای مجله و محتوای مقاله می‌تواند متفاوت باشد.
یکی از سوالات رایج در میان پژوهشگران و دانشجویان این است که چه میزان مشابهت در یک مقاله، پایان‌نامه یا پروپوزال قابل قبول است؟ هر دانشگاه یا نشریه معیارهای خاصی برای این موضوع دارد.استفاده از ابزارهایی مانند iThenticate به پژوهشگران کمک می‌کند تا پیش از ارائه نهایی، شباهت‌های غیرمجاز را شناسایی و اصلاح کنند.
ایران‌پیپر با ارائه خدمات بررسی سرقت ادبی از طریق نرم افزار iThenticate، به پژوهشگران کمک می‌کند تا محتوای خود را با اطمینان از اصالت علمی به مجلات و دانشگاه‌ها ارسال کنند.
جدول درصدهای قابل قبول همانندجویی
| نوع اثر | درصد قابل قبول همانندجویی | توضیحات |
|---|---|---|
| مقالات پژوهشی | 10-20% | در مقالات پژوهشی که داده‌های جدید مطرح می‌شود، درصد مشابهت باید کمتر باشد. |
| مقالات مروری | تا 30% | در مقالات مروری به دلیل بررسی آثار قبلی، درصد مشابهت می‌تواند بیشتر باشد. |
| پایان‌نامه‌ها | 15-25% | برای پایان‌نامه‌ها، استانداردها معمولاً بین 15 تا 25 درصد است، بسته به حساسیت رشته و مقطع. |
| پروپوزال‌ها | زیر 10% | در پروپوزال‌ها به دلیل نیاز به نوآوری، درصد مشابهت باید در کمترین حد ممکن باشد. |
| پایان‌نامه‌های دانشگاه آزاد | کارشناسی ارشد: کمتر از 30%، دکتری: کمتر از 20% | برای پایان‌نامه‌های دانشگاه آزاد، درصد مشابهت برای کارشناسی ارشد کمتر از 30% و برای دکتری کمتر از 20% است. |
| پایان‌نامه‌های دانشگاه تهران | کمتر از 15% (در مقطع دکتری ممکن است زیر 10% باشد) | در دانشگاه تهران، درصد مشابهت برای پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری معمولاً کمتر از 15% است، و در دکتری حتی ممکن است به زیر 10% برسد. |
تا چند درصد همانندجویی قابل قبول است؟
در مقالات علمی، درصد همانندجویی قابل قبول بسته به نوع مقاله، رشته و قوانین مجله متفاوت است. در ادامه یک راهنمای ساده برای این موضوع ارائه شده است:
- شباهت کمتر از ۱۵ درصد:
اغلب مجلات این میزان شباهت را می‌پذیرند. این یعنی مقاله بیشتر محتوای اصلی دارد و فقط بخش‌های کوچکی مثل اصطلاحات رایج یا روش‌های استاندارد مشابه هستند. - شباهت بین ۱۵ تا ۲۵ درصد:
این میزان شباهت قابل قبول است، اما ممکن است نگرانی ایجاد کند. سردبیران بررسی می‌کنند که متن زیادی از یک منبع خاص کپی نشده باشد. این میزان بیشتر در بخش‌های مروری یا روش‌ها دیده می‌شود. - شباهت بالای ۲۵ درصد:
اگر شباهت از ۲۵ درصد بیشتر باشد، معمولاً مقاله با دقت بیشتری بررسی می‌شود و ممکن است نیاز به اصلاح یا حتی رد شدن مقاله باشد. - توزیع شباهت:
علاوه بر درصد کلی، باید به اینکه شباهت در کدام بخش‌های مقاله دیده می‌شود هم توجه شود. مثلاً اگر یک پاراگراف کامل مشابه یک منبع خاص باشد، حتی با شباهت کلی کم هم ممکن است مشکل‌ساز شود. - بخش‌هایی با شباهت بیشتر:
بخش‌هایی مثل روش‌ها یا مرور متون به دلیل استفاده از اصطلاحات استاندارد ممکن است شباهت بیشتری داشته باشند، اما باید به‌درستی به منابع اشاره شود. - خودسرقت ادبی:
استفاده از نوشته‌های قبلی خود بدون استناد به آن‌ها “خودسرقت ادبی” است. این ممکن است درصد شباهت کلی را زیاد نکند، اما یک مشکل اخلاقی جدی است.
شباهت کمتر از ۱۵ درصد معمولاً پذیرفته می‌شود، اما اگر بالای ۲۵ درصد باشد، نیاز به بررسی دقیق دارد. استناد به منابع و اجتناب از کپی‌برداری مستقیم برای حفظ اعتبار مقاله بسیار مهم است.
عوامل تأثیرگذار بر تعیین درصد قابل قبول
نوع مقاله نقش بسیار مهمی در تعیین درصد مشابهت دارد. برای مثال، در مقالات پژوهشی که بر پایه تحقیقات اصیل و جدید نوشته می‌شوند، انتظار می‌رود که درصد مشابهت بسیار کم باشد، چرا که محتوای مقاله باید نوآورانه و مبتنی بر داده‌ها و تحلیل‌های جدید باشد. در مقابل، مقالات مروری که هدف آن‌ها مرور و تحلیل مقالات و تحقیقات قبلی است، معمولاً دارای درصد مشابهت بالاتری هستند، زیرا بخش عمده‌ای از محتوا به مرور تحقیقات پیشین اختصاص دارد و نقل قول‌های مستقیم از متون دیگر رایج‌تر است.
روش‌شناسی تحقیق نیز تأثیر زیادی بر درصد قابل قبول همانندجویی دارد. برای مثال، مقالاتی که از روش‌های تجربی یا آزمایشگاهی استفاده می‌کنند و داده‌های آن‌ها کاملاً جدید و برآمده از تحقیقات میدانی است، معمولاً باید درصد مشابهت بسیار کمی داشته باشند، چرا که عمده متن آن‌ها باید مبتنی بر نتایج تحقیقات جدید باشد. از سوی دیگر، در مقالاتی که از روش‌های تحلیلی، متاآنالیز یا مدل‌های نظری استفاده می‌کنند، معمولاً به دلیل استناد به تحقیقات و داده‌های موجود، درصد مشابهت بیشتری قابل قبول است، به شرطی که ارجاعات و نقل قول‌ها به درستی مستند شوند.
حوزه علمی نیز در تعیین درصد مشابهت نقش دارد. حوزه‌های علمی مختلف دارای استانداردها و انتظارات متفاوتی هستند. به عنوان مثال، در رشته‌های فنی و مهندسی که مقالات عمدتاً به صورت کمی و تحلیلی هستند، درصد مشابهت باید به حداقل برسد. اما در رشته‌های علوم انسانی و اجتماعی که بحث‌های نظری و استفاده از منابع تاریخی و ادبی بیشتر است، ممکن است درصد مشابهت بالاتری قابل قبول باشد، زیرا مباحث موجود نیازمند ارجاع به آثار قبلی هستند. بنابراین، باید توجه داشت که هر حوزه علمی و نوع مقاله نیازمند استانداردهای خاصی برای تعیین درصد مشابهت است.
چند درصد مشابهت مقاله قابل قبول است؟
در فرآیند نگارش مقالات علمی، بررسی درصد مشابهت مقاله یکی از مراحل حساس و حیاتی است که میزان شباهت محتوای مقاله با سایر مقالات منتشر شده را ارزیابی می‌کند. این درصد نشان می‌دهد چه میزان از متن مقاله با متون دیگر در پایگاه‌های داده علمی تطابق دارد. هرچند شباهت کامل به معنای سرقت ادبی نیست، اما اگر این شباهت یابی از حد مجاز فراتر رود، می‌تواند باعث رد مقاله از سوی نشریات علمی یا حتی منجر به عواقب جدی‌تر مانند ممنوعیت انتشار نویسنده شود.
معمولاً درصد قابل قبول مشابهت به سیاست‌ها و استانداردهای هر نشریه یا دانشگاه بستگی دارد. با این حال، برخی دستورالعمل‌های کلی وجود دارند که می‌توانند به عنوان مرجع استفاده شوند:
- مقالات علمی پژوهشی: برای مقالات پژوهشی، معمولاً درصد قابل قبول شباهت بین 10 تا 20 درصد در نظر گرفته می‌شود. این مقدار شامل نقل‌قول‌ها، ارجاعات، و منابع معتبر است که به درستی ارجاع داده شده‌اند. در صورتی که درصد مشابهت بالاتر باشد، ممکن است نشریه علمی مقاله را برای بازبینی مجدد و ویرایش بازگرداند یا حتی آن را رد کند.
- مقالات مروری: در مقالات مروری، به دلیل استفاده از اطلاعات و داده‌های دیگران برای مرور مطالعات قبلی، درصد مشابهت ممکن است کمی بالاتر باشد. در این حالت، معمولاً درصد مشابهت بین 20 تا 30 درصد قابل قبول است، به شرطی که تمام اطلاعات نقل شده به درستی مستند شده باشند.
- مقالات با محتوای تکراری (پروژه‌های قبلی): اگر مقاله‌ای با محتوای مشابه پروژه‌های قبلی نویسنده باشد، مانند تکرار داده‌های تحقیقاتی یا نتایج منتشر شده، درصد مشابهت ممکن است افزایش یابد. در چنین مواردی، نویسنده باید به وضوح نشان دهد که چرا این داده‌ها مجدداً مورد استفاده قرار گرفته و چگونگی ارجاع‌دهی درست به مطالب قبلی انجام شده است.
- استانداردهای نشریات مختلف: نشریات مختلف علمی استانداردهای متفاوتی دارند. برخی نشریات بسیار سخت‌گیرانه عمل کرده و حتی شباهت‌های زیر 10 درصد را هم به دقت بررسی می‌کنند، در حالی که برخی دیگر انعطاف بیشتری دارند و ممکن است شباهت‌های بالاتر را نیز، در صورت مستند بودن، بپذیرند.
- تشخیص نوع مشابهت: در ارزیابی مشابهت، نوع و محتوای بخش‌های مشابه‌شده نیز مهم است. نقل‌قول‌های مستقیم، اصطلاحات علمی یا اسامی خاص معمولاً به عنوان مشابهت غیرمجاز تلقی نمی‌شوند، اما بازنویسی بخش‌های بزرگی از یک منبع بدون ارجاع‌دهی مناسب، سرقت ادبی محسوب می‌شود.
درصد همانند جویی قابل قبول برای ژورنال های معتبر عملی
بسیاری از مجلات معتبر علمی، به ویژه در زمینه‌های علوم، فناوری و پزشکی، آستانه‌های مشخصی برای میزان شباهت قابل قبول در مقالات ارسالی دارند. اگرچه دقیقاً درصدهای مجاز بسته به مجله متفاوت است، معمولاً یک قاعده کلی این است که امتیاز شباهت کمتر از ۱۵ تا ۲۰ درصد قابل قبول تلقی می‌شود. این امتیاز که توسط ابزارهایی مانند iThenticate تولید می‌شود، استنادهای صحیح و منابع را از بررسی حذف می‌کند.
در اینجا به چند نمونه از مجلات معتبر و راهنمای تقریبی آن‌ها اشاره می‌کنیم:
- مجلات الزویر (Elsevier):
- مجلات الزویر معمولاً مقالاتی با امتیاز شباهت کمتر از ۲۰ درصد را می‌پذیرند. با این حال، برای مقالات پژوهشی اصیل، ترجیحاً امتیاز زیر ۱۵ درصد مطلوب است، به ویژه در بخش‌های کلیدی مانند نتایج و بحث.
- مجلات اسپرینگر (Springer):
- مجلات اسپرینگر نیز معمولاً امتیاز شباهت کمتر از ۱۵ تا ۲۰ درصد را می‌پذیرند. مقالات مروری ممکن است به دلیل ماهیت خلاصه کردن مطالعات موجود، میزان شباهت بالاتری داشته باشند، اما اصالت در تحلیل و تفسیر بسیار مهم است.
- انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE):
- IEEE معمولاً توصیه می‌کند که شاخص شباهت زیر ۳۰ درصد باشد، اما هر امتیاز بالای ۲۰ درصد برای بررسی بیشتر مشخص می‌شود. در تحقیقات فنی و مهندسی، اصالت بسیار مهم است.
- تیلور و فرانسیس (Taylor & Francis):
- مجلات تیلور و فرانسیس معمولاً تا ۱۵ درصد شباهت را می‌پذیرند، اما ممکن است در بخش‌های خاصی مانند روش‌شناسی که توصیفات استاندارد ضروری است، درصدهای بالاتری را قبول کنند.
بنابراین، استفاده از ابزارهای پیشرفته‌ای مانند iThenticate برای بررسی مشابهت می‌تواند به پژوهشگران کمک کند تا پیش از ارسال مقاله به نشریات علمی، درصد تشابه مقاله خود را ارزیابی کرده و از اصالت محتوای خود اطمینان حاصل کنند. با کمک این ابزار، می‌توان شباهت‌های غیرمجاز را شناسایی و پیش از ارائه مقاله، آن‌ها را اصلاح کرد. ایران پیپر با ارائه خدمات بررسی سرقت ادبی و دسترسی به نرم افزار iThenticate، این امکان را برای پژوهشگران فراهم می‌کند تا مقالات خود را با دقت ارزیابی کنند.
درصد قابل قبول همانندجویی پروپوزال
پروپوزال تحقیقاتی به عنوان یک طرح اولیه برای انجام پژوهش، یکی از مهم‌ترین مراحل در فرآیند تحقیق و نگارش پایان‌نامه یا رساله دکتری محسوب می‌شود. در این مرحله، دانشجو یا پژوهشگر طرح کلی پروژه تحقیقاتی خود را شامل اهداف، سوالات تحقیق، روش‌شناسی، و پیشینه پژوهش ارائه می‌کند. به دلیل اهمیت اصالت و نوآوری در پروپوزال، همانندجویی در این مرحله نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. درصد همانندجویی پروپوزال نشان‌دهنده میزان شباهت آن با سایر متون علمی موجود است و می‌تواند نشانه‌ای از کیفیت و اصالت طرح پژوهشی باشد.
درصد همانندی قابل قبول پروپوزال معمولاً کمتر از مقالات و پایان‌نامه‌ها در نظر گرفته می‌شود، زیرا پروپوزال باید نشان‌دهنده یک ایده نو و ابتکاری باشد و از کپی‌برداری گسترده از متون دیگر خودداری کند. به طور معمول، درصد قابل قبول مشابهت در پروپوزال‌ها کمتر از 15 درصد است و در بسیاری از موارد حتی کمتر از 10 درصد هم انتظار می‌رود. دلیل این استاندارد پایین، تأکید بیشتر بر نوآوری و ایده‌پردازی در پروپوزال است. در این مرحله، پژوهشگر باید طرح خود را به شیوه‌ای اصیل و منحصر به فرد ارائه دهد و به طور کامل از منابع علمی موجود برای توضیح پیشینه تحقیق و ضرورت پژوهش استفاده کند.
در پروپوزال، همانندجویی بیشتر در بخش‌های مرور ادبیات یا پیشینه پژوهش رخ می‌دهد، چرا که این بخش شامل ارجاع به تحقیقات قبلی است. در این بخش‌ها، شباهت مجاز است به شرطی که به درستی ارجاع‌دهی شده و نقل‌قول‌ها دقیق و مستند باشند. اما در بخش‌های اصلی مانند اهداف تحقیق، سوالات پژوهشی، و روش‌شناسی، شباهت‌های بالا ممکن است نشان‌دهنده عدم نوآوری یا کپی‌برداری مستقیم از طرح‌های دیگر باشد که می‌تواند به رد پروپوزال منجر شود.
برای کاهش درصد همانندجویی و جلوگیری از مشکلات مرتبط با سرقت ادبی، پژوهشگران می‌توانند از ابزارهای همانندجویی مانند iThenticate استفاده کنند. این ابزارها با شناسایی بخش‌های مشابه به پژوهشگران کمک می‌کنند تا قبل از ارسال پروپوزال به دانشگاه یا موسسه تحقیقاتی، متن را اصلاح کرده و از صحت و اصالت آن اطمینان حاصل کنند.
درصد قابل قبول همانندجویی پایان‌نامه
درصد مجاز همانندی پایان نامه بسته به سیاست‌ها و دستورالعمل‌های دانشگاه‌ها متفاوت است. معمولاً برای پایان‌نامه‌های مقاطع تحصیلات تکمیلی، درصد قابل قبول شباهت بین 15 تا 25 درصد در نظر گرفته می‌شود. البته این مقدار بسته به دانشگاه و رشته تحصیلی ممکن است متغیر باشد. به طور معمول، در پایان‌نامه‌هایی که از منابع معتبر علمی استفاده شده است، نقل‌قول‌های مستقیم و ارجاعات صحیح به مقالات و تحقیقات قبلی مجاز است و درصد مشابهت در این موارد مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما شباهت‌هایی که به صورت مستقیم از دیگر متون کپی شده باشند و به درستی ارجاع داده نشوند، می‌توانند سرقت ادبی محسوب شوند.
دانشگاه‌های مختلف در ایران دستورالعمل‌های خاص خود را برای درصد مشابهت مجاز دارند. به عنوان مثال، برخی دانشگاه‌ها برای پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد درصد مشابهت کمتر از 20 درصد را مجاز می‌دانند، در حالی که برای پایان‌نامه‌های دکتری این عدد می‌تواند حتی کمتر از 15 درصد باشد. دلیل این سخت‌گیری در مقاطع بالاتر این است که پایان‌نامه دکتری باید تحقیقاتی اصیل و نوآورانه داشته باشد و شباهت زیادی به تحقیقات قبلی نداشته باشد.
علاوه بر درصد کلی شباهت، نوع مشابهت نیز مورد توجه است. شباهت در بخش‌های ادبیات تحقیق یا مرور منابع، که معمولاً از مقالات دیگر نقل می‌شود، معمولاً قابل قبول‌تر است. اما شباهت در بخش‌های اصلی مانند روش‌شناسی و نتایج می‌تواند مسئله‌ساز شود و نشان‌دهنده عدم اصالت در پژوهش باشد. در این موارد، دانشجو باید پیش از ارسال پایان‌نامه برای بررسی، از ابزارهایی مانند نرم افزار iThenticate برای شناسایی و اصلاح شباهت‌های غیرمجاز استفاده کند.
درصد همانندجویی پایان‌نامه دانشگاه آزاد
در دانشگاه آزاد اسلامی، همانندجویی پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها به عنوان بخشی از فرآیند تایید علمی و جلوگیری از سرقت ادبی بسیار حائز اهمیت است. دانشگاه آزاد به منظور ارتقای کیفیت پژوهش و اطمینان از اصالت علمی، سیاست‌های مشخصی را برای بررسی درصد همانندی پایان نامه ها و رساله‌های دانشجویان مقاطع مختلف تدوین کرده است. این سیاست‌ها به ویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی مانند کارشناسی ارشد و دکتری سخت‌گیرانه‌تر است، زیرا انتظار می‌رود که پایان‌نامه‌ها در این مقاطع حاوی نوآوری‌های علمی و پژوهش‌های اصیل باشند.
درصد قابل قبول همانندجویی پایان‌نامه در دانشگاه آزاد به طور معمول برای مقطع کارشناسی ارشد کمتر از 30 درصد و برای مقطع دکتری کمتر از 20 درصد است. این درصدها شامل بخش‌های مختلف پایان‌نامه می‌شوند که ممکن است حاوی نقل‌قول‌های مستقیم، مرور ادبیات و ارجاع به تحقیقات قبلی باشد. با این حال، همانندجویی در بخش‌های اصلی پایان‌نامه مانند روش‌شناسی و نتایج تحقیق باید حداقل ممکن باشد، چرا که این بخش‌ها باید نشان‌دهنده اصالت و نوآوری تحقیق باشند.
دانشگاه آزاد برای بررسی دقیق درصد مشابهت پایان نامه ها از نرم افزارهایی مانند سامانه همانندجو استفاده می‌کند که متن پایان‌نامه‌ها را با پایگاه‌های داده علمی مختلف مقایسه می‌کند. دانشجویان موظف هستند پایان‌نامه خود را پیش از دفاع نهایی از طریق این سامانه بررسی کرده و گزارش مشابهت آن را به دانشگاه ارائه دهند. در صورتی که درصد مشابهت بیش از حد مجاز باشد، دانشجو باید تغییرات لازم را اعمال کرده و پایان‌نامه را مجدداً ارسال کند.
علاوه بر این، دانشگاه آزاد سیاست‌های مشخصی برای برخورد با سرقت ادبی دارد. اگر پس از بررسی پایان‌نامه مشخص شود که بخش‌هایی از آن بدون ارجاع صحیح از منابع دیگر کپی شده است، ممکن است عواقب جدی برای دانشجو به همراه داشته باشد، از جمله رد پایان‌نامه یا حتی لغو مدرک تحصیلی. بنابراین، دانشجویان باید از همان آغاز فرآیند نگارش پایان‌نامه به دقت منابع خود را مستند کرده و از سرقت ادبی جلوگیری کنند.
درصد مجاز همانندی پایان‌نامه دانشگاه تهران
دانشگاه تهران به عنوان یکی از معتبرترین دانشگاه‌های ایران، استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای برای پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشجویان تحصیلات تکمیلی در نظر گرفته است. به منظور حفظ اصالت علمی و جلوگیری از سرقت ادبی، دانشگاه تهران از سامانه‌های همانندجویی برای بررسی میزان شباهت پایان‌نامه‌ها با سایر متون علمی منتشر شده استفاده می‌کند. این فرآیند به اطمینان از اصالت پژوهش و رعایت حقوق نویسندگان دیگر کمک می‌کند.
درصد همانندی قابل قبول پایان‌نامه‌ها در دانشگاه تهران بسته به مقطع تحصیلی و نوع پژوهش متفاوت است، اما به طور کلی برای پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و رساله‌های دکتری، درصد مشابهت مجاز معمولاً کمتر از 15 درصد در نظر گرفته می‌شود. برای مقطع دکتری، به دلیل اهمیت بالای نوآوری و اصالت پژوهش، این مقدار حتی ممکن است به زیر 10 درصد کاهش یابد. این سخت‌گیری به دلیل تأکید بر اصالت پژوهش‌های دانشجویان دکتری است که باید در سطح بین‌المللی قابل‌انتشار باشند و نتایج جدید و منحصر به فردی را ارائه دهند.
دانشگاه تهران برای ارزیابی درصد همانندی از سامانه‌ای به نام سامانه همانندجو استفاده می‌کند. این سامانه متن پایان‌نامه‌ها را با منابع موجود در پایگاه‌های داده علمی مقایسه کرده و گزارش شباهت را ارائه می‌دهد.دانشجویان پیش از ارسال پایان‌نامه برای دفاع، باید گزارش همانندجویی خود را دریافت کرده و به واحد آموزش دانشگاه ارائه دهند. اگر درصد شباهت پایان‌نامه از حد مجاز تعیین شده تجاوز کند، دانشگاه از دانشجو می‌خواهد که اصلاحات لازم را انجام دهد و مجدداً متن پایان‌نامه را برای بررسی ارسال کند.
در بخش‌هایی مانند مرور ادبیات، شباهت به منابع دیگر می‌تواند بیشتر باشد، زیرا این بخش حاوی ارجاعات به مقالات و تحقیقات پیشین است. با این حال، در بخش‌های اصلی پایان‌نامه مانند اهداف تحقیق، روش‌شناسی، و نتایج، شباهت باید حداقل ممکن باشد تا نشان‌دهنده اصالت و نوآوری پژوهش باشد.
سوالات متداول
چند درصد همانندجویی قابل قبول است؟
درصد قابل قبول مشابهت بسته به نوع مقاله و سیاست‌های نشریه یا دانشگاه متفاوت است. برای مقالات پژوهشی، معمولاً درصد مشابهت مجاز بین 10 تا 20 درصد است، و برای مقالات مروری این درصد ممکن است تا 30 درصد افزایش یابد. در هر صورت، تمام شباهت‌ها باید با ارجاع‌دهی صحیح همراه باشند.
آیا درصد مشابهت بالا همیشه به معنای سرقت ادبی است؟
خیر. درصد مشابهت بالا به تنهایی به معنای سرقت ادبی نیست. بخش‌هایی مانند نقل‌قول‌های مستقیم یا ارجاعات علمی اگر به درستی مستند شوند، مشکلی ایجاد نمی‌کنند. اما بازنویسی یا استفاده از محتوا بدون ارجاع صحیح می‌تواند سرقت ادبی محسوب شود.
برای پروپوزال‌ها درصد مجاز مشابهت چقدر است؟
معمولاً درصد مشابهت مجاز برای پروپوزال‌ها کمتر از پایان‌نامه‌ها و مقالات است، زیرا پروپوزال باید نشان‌دهنده نوآوری و ایده‌پردازی باشد. درصد مشابهت قابل قبول در پروپوزال‌ها معمولاً کمتر از 15 درصد و حتی در برخی موارد زیر 10 درصد است.
همانندجویی پایان نامه باید چند درصد باشد؟
درصد قابل قبول همانندجویی پایان‌نامه معمولاً بسته به دانشگاه متفاوت است، اما به طور کلی برای پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد، این مقدار کمتر از 20 درصد و برای پایان‌نامه‌های دکتری معمولاً کمتر از 15 درصد در نظر گرفته می‌شود. دانشگاه‌های معتبر ممکن است درصدهای پایین‌تری نیز برای مقاطع دکتری تعیین کنند.
چگونه می‌توانم درصد همانندجویی پایان نامه یا مقاله خود را بررسی کنم؟
با استفاده از ابزارهای بررسی سرقت ادبی مانند iThenticate می‌توانید میزان مشابهت متن خود با متون دیگر را بررسی کنید. این ابزارها به شما امکان می‌دهند تا شباهت‌های غیرمجاز را شناسایی و قبل از ارسال مقاله یا پایان‌نامه، آن‌ها را اصلاح کنید.
آیا خدمات ایران پیپر برای بررسی سرقت ادبی وجود دارد؟
بله، ایران پیپر دسترسی به ابزار iThenticate را فراهم می‌کند. شما می‌توانید با استفاده از این خدمات، مقالات، پایان‌نامه‌ها و پروپوزال‌های خود را از نظر مشابهت بررسی کنید و اطمینان حاصل کنید که محتوای شما اصالت لازم را دارد.
چرا درصد مشابهت در مقاطع دکتری پایین‌تر است؟
پایان‌نامه‌های دکتری به دلیل اهمیت بالای نوآوری و اصالت پژوهش، باید درصد مشابهت کمتری داشته باشند. معمولاً این مقدار زیر 10 درصد در نظر گرفته می‌شود تا اطمینان حاصل شود که پژوهش دکتری حاوی تحقیقات جدید و اصیل است.
بهترین درصد همانندجویی چند است؟
درصد مجاز مشابهت مقاله بسته به نوع پژوهش و استانداردهای هر دانشگاه یا مجله متفاوت است. اما معمولاً برای مقالات پژوهشی درصد قابل قبول مشابهت بین 10 تا 20 درصد و برای مقالات مروری تا 30 درصد در نظر گرفته می‌شود. درصد پایین‌تر همواره بهتر است، به شرط اینکه ارجاع‌دهی صحیح انجام شود.
در صورت بالا بودن درصد مشابهت چه باید کرد؟
اگر درصد مشابهت مقاله یا پایان‌نامه شما از حد مجاز بیشتر است، باید بخش‌های مشابه را بررسی کنید، متن‌ها را بازنویسی کنید و مطمئن شوید که از ارجاع‌دهی صحیح استفاده کرده‌اید.
نتیجه گیری
همانندجویی و بررسی درصد مشابهت در مقالات علمی، پایان‌نامه‌ها و پروپوزال‌ها یکی از مراحل حیاتی در فرآیند تحقیق و نگارش علمی است. در دنیای امروز، که دسترسی به منابع و اطلاعات دیجیتال به راحتی فراهم است، بررسی پلاجریسم به یک نیاز اساسی تبدیل شده است. ابزارهای پیشرفته‌ای مانند iThenticate نقش مهمی در ارزیابی میزان مشابهت مقالات با منابع موجود دارند و به پژوهشگران کمک می‌کنند تا پیش از ارسال مقاله به مجلات علمی یا نهادهای دانشگاهی، از اصالت و نوآوری محتوای خود اطمینان حاصل کنند.
درصد مجاز مشابهت مقاله بسته به نوع مقاله (پژوهشی، مروری یا تکراری)، سیاست‌های نشریه یا دانشگاه، و نوع منابع مورد استفاده متفاوت است. به طور کلی، درصد مجاز همانندجویی برای مقالات پژوهشی معمولاً بین 10 تا 20 درصد و برای مقالات مروری تا 30 درصد در نظر گرفته می‌شود. در این میان، پایان‌نامه‌ها و پروپوزال‌ها نیز به دلیل حساسیت بیشتر بر نوآوری و اصالت، درصدهای پایین‌تری از همانندجویی را تحمل می‌کنند. در مقاطع تحصیلات تکمیلی، دانشگاه‌ها معمولاً درصد مشابهت را زیر 15 درصد نگه می‌دارند، به‌ویژه برای پایان‌نامه‌های دکتری که اصالت پژوهش از اهمیت بالایی برخوردار است.
استفاده از ابزارهای مشابهت یابی مانند iThenticate نه تنها به کاهش ریسک سرقت ادبی کمک می‌کند، بلکه به پژوهشگران اجازه می‌دهد تا بخش‌های غیرمجاز یا ناخواسته مشابه‌شده را شناسایی کرده و آن‌ها را پیش از ارائه اصلاح کنند. این ابزارها با پایگاه‌های داده علمی گسترده‌ای مقایسه کرده و گزارش‌های دقیق و تفصیلی ارائه می‌دهند که به پژوهشگران اجازه می‌دهد تا به راحتی نقاط ضعف را پیدا و اصلاح کنند.
ایران پیپر به عنوان یکی از ارائه‌دهندگان خدمات بررسی سرقت ادبی، با ارائه دسترسی به نرم افزار بررسی سرقت ادبی iThenticate، امکان بررسی دقیق و سریع مقالات، پایان‌نامه‌ها و پروپوزال‌ها را فراهم می‌کند. با کمک این خدمات، پژوهشگران می‌توانند از اصالت علمی آثار خود اطمینان حاصل کرده و مطابق با استانداردهای بین‌المللی عمل کنند. این فرآیند نه تنها به افزایش کیفیت پژوهش‌های علمی کمک می‌کند، بلکه از بروز تخلف‌های علمی و کاهش اعتبار آثار جلوگیری می‌نماید.